Czym jest MASLD i jakie są jej mechanizmy?
Metaboliczna dysfunkcja związana ze stłuszczeniową chorobą wątroby (MASLD) stanowi najczęstszą postać przewlekłej choroby wątroby na świecie. Jej charakterystycznymi cechami histologicznymi są zapalenie zrazikowe, degeneracja balonowa i steatoza wątroby, z włóknieniem lub bez. Około jednej czwartej pacjentów z MASLD rozwija stłuszczeniowe zapalenie wątroby (MASH), które zwiększa ryzyko rozwoju schyłkowej niewydolności wątroby. MASH to podgrupa MASLD, która może prowadzić do niekorzystnych wyników klinicznych. MASLD rozwija się podczas steatozy wątroby, którą można zidentyfikować za pomocą technik nieinwazyjnych oraz biopsji wątroby.
MASLD jest złożoną, wieloczynnikową chorobą związaną z zaburzeniami metabolicznymi, takimi jak otyłość, cukrzyca typu 2 (T2DM), nadciśnienie tętnicze i dyslipidemia. Niski poziom cholesterolu lipoprotein wysokiej gęstości (HDL-C) definiuje się jako mniej niż 40 mmol/l u kobiet i mniej niż 50 mmol/l u mężczyzn. Stan przedcukrzycowy charakteryzuje się występowaniem jednego z następujących objawów: nieprawidłowa glikemia na czczo, upośledzona tolerancja glukozy lub poziom hemoglobiny glikowanej od 5,7% do 6,4%. Insulinooporność wskazywana jest przez wskaźnik HOMA (model oceny homeostazy) wynoszący 2,5 lub więcej, natomiast subkliniczny stan zapalny potwierdzają poziomy osoczowego białka C-reaktywnego o wysokiej czułości przekraczające 2 mg/l. Wszystkie te czynniki są związane z MASLD.
MASLD wiąże się nie tylko ze zwiększonym ryzykiem raka wątrobowokomórkowego, ale także z chorobami sercowo-naczyniowymi i powikłaniami związanymi z cukrzycą typu 2, takimi jak nefropatia i neuropatia. Dlatego istotne jest określenie ścieżek przyczyniających się do patofizjologii MASLD w celu skutecznego zarządzania tym schorzeniem i związanymi z nim powikłaniami. Patogeneza MASLD wydaje się obejmować cykliczny proces steatozy, lipotoksyczności i zapalenia, który prowadzi do złożonych zmian w histopatologicznych i biochemicznych właściwościach wątroby. Mechanizmy patogenetyczne prowadzą również do redystrybucji tkanki tłuszczowej z dolnej części ciała do górnej oraz z podskórnej do trzewnej, zwiększając ilość lipidów magazynowanych ektopowo w wątrobie.
Podczas rozwoju MASLD indukowane są wątrobowe cytokiny zapalne, reaktywne formy tlenu i produkty peroksydacji lipidów. W konsekwencji uwalniane są liczne cytokiny, które odgrywają kluczowe role w procesach zapalnych, włóknienia i śmierci komórek. Uszkodzone hepatocyty aktywują komórki Kupffera, rodzime makrofagi wątrobowe, które uwalniają prozapalne cytokiny, takie jak czynnik martwicy nowotworów (TNF-alfa), interleukina-1beta (IL-1b) i interleukina-6. Białko C-reaktywne o wysokiej czułości (hs-CRP) jest kolejnym markerem zapalnym związanym z zapaleniem wątroby. Poziomy hs-CRP były znacząco wyższe u osób z MASLD i silnie korelowały z nasileniem choroby.
Jak działa trimetazydyna? Odkryj mechanizmy i efekty
Trimetazydyna (TMZ) jest inhibitorem utleniania wolnych kwasów tłuszczowych, który przekierowuje metabolizm mięśni i serca na wykorzystanie cukru, prowadząc do większej produkcji wysokoenergetycznych fosforanów. Ostatnio zyskała uwagę ze względu na potencjalne zastosowania terapeutyczne wykraczające poza jej podstawowe zastosowania. Działa na różne sposoby, w tym poprzez zwiększenie wazodylatacji, zmniejszenie stresu oksydacyjnego i zapalenia oraz regulację apoptozy i angiogenezy. Dodatkowo może pomóc w zmniejszeniu miażdżycy i obniżeniu poziomu cukru we krwi.
Trimetazydyna działa głównie poprzez hamowanie β-oksydacji kwasów tłuszczowych, stymulowanie utleniania glukozy i zmniejszanie stanu zapalnego (IL-6 i TNF-α). Ponadto przekierowuje metabolizm mięśni w kierunku wykorzystania glukozy, zwiększając syntezę wysokoenergetycznych fosforanów. Niedawne badanie przedkliniczne wykazało, że wstępne podanie trimetazydyny zmniejsza uszkodzenie wątroby, promuje regenerację wątroby i zwiększa wskaźniki przeżycia w eksperymentalnym modelu częściowej hepatektomii z niedrożnością krążenia wątrobowego.
TMZ znacząco zmniejszała pęcherzykową steatozę hepatocytów i chroniła przed włóknieniem wątroby, a została uznana za lek metaboliczny o właściwościach hipolipemicznych. Ten efekt był omawiany we wcześniejszych badaniach. Celem obecnego badania było ocena potencjalnych korzyści ze stosowania trimetazydyny u osób z MASLD, które wykazywały steatozę wątroby, włóknienie, stan zapalny i podwyższone poziomy enzymów wątrobowych.
Najważniejsze ustalenia badania:
- 24-tygodniowa terapia trimetazydyną (TMZ) znacząco poprawiła stan pacjentów z MASLD poprzez:
– Zmniejszenie steatozy wątroby i włóknienia
– Obniżenie poziomów aminotransferaz
– Redukcję poziomu cholesterolu całkowitego i LDL
– Zmniejszenie stanu zapalnego (obniżenie TNF-alfa) - Nie zaobserwowano istotnych efektów ubocznych podczas terapii
- TMZ może stanowić bezpieczną opcję terapeutyczną jako leczenie uzupełniające w MASLD
Jakie wyniki uzyskano w badaniu klinicznym?
Spośród 90 pacjentów poddanych badaniom przesiewowym, 60 zostało włączonych do badania, podczas gdy 30 nie spełniło kryteriów włączenia. Zostali podzieleni na dwie grupy, każda po trzydziestu pacjentów. Charakterystyka wyjściowa była zauważalnie spójna między dwiema grupami badawczymi, bez statystycznie istotnych różnic w żadnym z ocenianych parametrów. Porównania nieistotne na początku badania obejmowały wiek, masę ciała, płeć, wzrost, wskaźnik masy ciała (BMI) i obwód talii (wszystkie p > 0,05). Nie było również istotnej różnicy między dwiema grupami pod względem chorób współistniejących, w tym nadciśnienia i cukrzycy.
W zakresie parametrów metabolicznych, nie było istotnych różnic w poziomie glukozy na czczo (FBS), wskaźniku insulinooporności HOMA-IR, cholesterolu całkowitym (TC), trójglicerydach (TG), cholesterolu lipoprotein wysokiej gęstości (HDL) i cholesterolu lipoprotein niskiej gęstości (LDL) (wszystkie p > 0,05). Markery biochemiczne wątroby wykazały porównywalność, z gamma-glutamylotransferazą (GGT) i aminotransferazą asparaginianową (AST) wykazującymi granicznie nieistotne różnice (oba p > 0,05), podczas gdy aminotransferaza alaninowa (ALT) wykazała istotną różnicę (p = 0,004).
Po 24 tygodniach leczenia, w odniesieniu do stanu zapalnego, TNF-alfa wykazał znaczące zmniejszenie (p = 0,001) między dwiema grupami. W zakresie włóknienia i steatozy wątroby, CAP wykazał poprawę, ze znaczącą różnicą między grupami (p < 0,001) i procentową zmianą na poziomie p = 0,001. W przypadku aminotransferaz, AST w grupie trimetazydyny wykazał znaczący spadek (p < 0,001), a AST również wykazał istotną różnicę między grupami (p = 0,032), z procentową zmianą p = 0,011.
W odniesieniu do profilu lipidowego i parametrów metabolicznych po 24 tygodniach, poziom cholesterolu LDL znacząco się obniżył (p = 0,004) między dwiema grupami, z procentową zmianą p = 0,022. Zaobserwowano również znaczące zmniejszenie całkowitego cholesterolu (p = 0,004 między grupami), z procentową zmianą p = 0,005. Ponadto nie było istotnych zmian w cholesterolu HDL i innych parametrach metabolicznych. Nie zaobserwowano również istotnych zmian w HOMA-IR i poziomie glukozy na czczo między dwiema grupami. Co ważne, nie zaobserwowano istotnych efektów ubocznych w ciągu 24 tygodni w żadnej z grup.
Czy trimetazydyna może być przełomem w leczeniu MASLD?
Trimetazydyna pojawiła się jako potencjalny kandydat terapeutyczny dla MASLD, a wcześniejsze badania wykazały jej skuteczność w modelach zwierzęcych. W tym 24-tygodniowym randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu, TMZ spowodowała znaczącą poprawę steatozy wątroby i włóknienia u pacjentów z MASLD. Efekty te zostały wykazane przy użyciu wielu nieinwazyjnych pomiarów, w tym wyników Fibro-Scan i CAP, i towarzyszyło im zmniejszenie poziomów aminotransferaz w surowicy. TMZ poprawiła również parametry lipidowe, z istotnym zmniejszeniem całkowitego cholesterolu i cholesterolu LDL w porównaniu z placebo, podczas gdy nie zaobserwowano istotnych efektów dla cholesterolu HDL lub trójglicerydów.
Profil obniżający lipidy obserwowany w tym badaniu jest zgodny z wcześniejszymi dowodami pokazującymi zmniejszenie LDL i całkowitego cholesterolu bez konsekwentnych zmian w HDL lub trójglicerydach w podobnych okresach leczenia. Poziomy HDL i trójglicerydów mogą wymagać dłuższych okresów leczenia, aby znacząco się zmienić, jak sugerują dłuższe badania, lub mogą skorzystać z terapii skojarzonej ze statynami, która, jak wykazano, poprawia parametry lipidowe.
Efekty przeciwsteatotyczne i przeciwfibrotyczne obserwowane w naszym badaniu są również zgodne z wcześniejszymi badaniami. Kilka badań przedklinicznych wykazało hepatoprotekcyjne działanie TMZ w modelach uszkodzenia wątroby. Na przykład, wstępne leczenie TMZ zmniejszało włóknienie, łagodziło podwyższenie enzymów wątrobowych i poprawiało przeżywalność w eksperymentalnych modelach uszkodzenia wątroby. Podobnie, w mysim modelu zapalenia trzustki, podawanie TMZ znacząco zmniejszyło poziom AST w surowicy, co dodatkowo potwierdza jego rolę w ograniczaniu uszkodzeń hepatokomórkowych.
Wcześniejsze badania sugerowały, że TMZ może pomóc chronić przed uszkodzeniem wątroby, wykazując poprawę funkcji wątroby i steatozy, z dodatkowymi potencjalnymi korzyściami w modelach chirurgicznych, takimi jak zwiększona regeneracja po niedrożności przepływu wątrobowego dla częściowej hepatektomii. Te dane dostarczają dodatkowego biologicznego uzasadnienia dla naszych obserwacji klinicznych.
Poza wpływem na steatozę i włóknienie, trimetazydyna wywarła również zauważalny efekt przeciwzapalny, powodując znaczące zmniejszenie poziomów TNF-α w porównaniu z placebo, co jest zgodne z wcześniejszymi raportami klinicznymi wykazującymi efekty przeciwzapalne w metabolicznej chorobie wątroby. W przeciwieństwie do tego, poziomy IL-6 i hs-CRP nie zmieniły się znacząco w ciągu 24 tygodni interwencji, co różni się od niektórych wcześniejszych ustaleń w innych populacjach klinicznych. Te rozbieżności mogą odzwierciedlać różnice w czasie trwania badania, charakterystyce populacji lub nasileniu choroby. Interesującą obserwacją była poprawa markerów zapalnych u niektórych uczestników w grupie placebo, prawdopodobnie związana z modyfikacjami stylu życia podjętymi podczas badania. Takie zmiany, w tym poprawiona dieta i zwiększona aktywność fizyczna, mogą zmniejszyć ogólnoustrojowy stan zapalny, nawet zanim pojawią się biochemiczne lub obrazowe dowody regeneracji wątroby.
W porównaniu z innymi modulatorami metabolicznymi dla MASLD, wielkość i wzorzec efektów TMZ sugerują potencjalnie uzupełniającą rolę. Na przykład, agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1 RA), takie jak semaglutyd, poprawiają wyniki wątrobowe głównie poprzez utratę wagi i kontrolę glikemii, podczas gdy inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2) poprawiają steatozę, włóknienie i enzymy wątrobowe głównie poprzez redukcję masy ciała, utratę tłuszczu trzewnego i poprawę glikemii. Pioglitazon wykazał korzyści histologiczne w MASLD, ale może być związany z przyrostem masy ciała i zatrzymaniem płynów. W przeciwieństwie do tego, TMZ wydaje się działać bez istotnej zmiany wagi, oferując alternatywną lub uzupełniającą opcję dla pacjentów, którzy mogą nie tolerować tych innych terapii lub u których potrzebna jest dodatkowa optymalizacja metaboliczna.
Ograniczenia i kierunki przyszłych badań:
- Główne ograniczenia badania:
– Mała wielkość próby (60 pacjentów)
– Rekrutacja z jednego ośrodka
– Brak możliwości wykonania biopsji wątroby lub MRI
– Wyjściowe nierówności między grupami w niektórych parametrach - Potrzebne są:
– Większe badania wieloośrodkowe
– Dłuższy okres obserwacji
– Badania nad optymalnym dawkowaniem
– Dokładniejsze wyjaśnienie mechanizmów działania TMZ
Jakie ograniczenia i mocne strony miało badanie?
Badanie to miało kilka ograniczeń. Po pierwsze, wielkość próby była stosunkowo mała, co mogło ograniczyć moc statystyczną dla niektórych drugorzędnych punktów końcowych. Po drugie, rekrutacja wszystkich uczestników z jednego ośrodka zdrowia mogła ograniczyć możliwość uogólnienia wyników badania. Po trzecie, biopsja wątroby lub MRI, uznawane za złoty standard diagnozy i oceny MASLD, nie mogły być użyte z przyczyn etycznych. Wreszcie, pomimo randomizacji, występowały wyjściowe nierówności w poziomach ALT, wynikach FAST i stężeniach TNF-α między grupami, które zostały uwzględnione przy użyciu ANCOVA, ale nadal mogły wprowadzać resztkowe czynniki zakłócające.
Niemniej jednak, mocne strony badania obejmują jego podwójnie zaślepiony, kontrolowany placebo design, standaryzowaną kontrolę jednocześnie stosowanych leków i wykluczenie środków znanych z poprawy wyników MASLD (takich jak GLP-1 RA, inhibitory SGLT2 i statyny) w celu lepszego wyizolowania efektów TMZ. Podsumowując, nasze ustalenia sugerują, że TMZ może stanowić obiecującą terapię uzupełniającą dla MASLD, uzasadniając dalsze badania w większych, wieloośrodkowych badaniach z dłuższym okresem obserwacji i w połączeniu z innymi terapiami opartymi na dowodach.
Jakie procedury metodologiczne zastosowano w badaniu?
Badanie przeprowadzono jako podwójnie zaślepioną, kontrolowaną placebo próbę w Szpitalu Uniwersyteckim Beni-Suef od grudnia 2023 do listopada 2024 roku. Protokół badawczy był zgodny z zasadami Deklaracji Helsińskiej i otrzymał zatwierdzenie Komisji Etycznej szpitala. Przed włączeniem do badania uzyskano pisemną świadomą zgodę od każdego uczestnika. Badanie trwało 24 tygodnie, a uczestnicy zostali losowo przydzieleni za pomocą komputerowo generowanej sekwencji alokacji. Utajnienie alokacji zapewniono za pomocą zapieczętowanych nieprzezroczystych kopert. Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do dwóch grup (1:1) do otrzymania albo trimetazydyny 20 mg doustnie trzy razy dziennie, wraz z modyfikacjami stylu życia, albo placebo w połączeniu z modyfikacjami stylu życia.
Pacjentów włączano do badania, jeśli spełniali kryteria diagnostyczne dla MASLD, w tym specyficzne czynniki metaboliczne takie jak BMI 25 kg/m² lub wyższy, obecność cukrzycy lub dysglicemii, odczyty ciśnienia krwi 130/85 mmHg lub wyższe, poziomy trójglicerydów 150 mg/dL lub więcej, lub obniżone poziomy cholesterolu HDL. Dodatkowo, uczestnicy musieli mieć potwierdzoną obrazowo steatozę wątroby, określoną przez ultrasonografię jamy brzusznej i pomiary CAP.
Osoby z alternatywnymi przyczynami steatozy, w tym z uszkodzeniem wątroby wywołanym lekami, zapaleniem wątroby typu C, chorobą Wilsona lub spożyciem alkoholu przekraczającym 50 g dziennie dla kobiet i 60 g dziennie dla mężczyzn, zostały wykluczone z badania. Dodatkowe kryteria wykluczenia obejmowały obecność raka wątrobowokomórkowego, zdekompensowaną marskość wątroby, nadciśnienie wrotne, ciążę, osoby poniżej 18 roku życia oraz przeciwwskazania do stosowania trimetazydyny, takie jak choroba Parkinsona, objawy parkinsonizmu, drżenia i ciężkie upośledzenie czynności nerek. Dodatkowo, pacjenci, którzy przyjmowali statyny, inhibitory SGLT2 lub GLP-1, również zostali wykluczeni, ponieważ leki te mogą wpływać na steatozę wątroby i parametry glikemiczne, potencjalnie zaburzając skuteczność trimetazydyny.
Ocena kliniczna składała się ze szczegółowej historii medycznej, która zawierała informacje o aktualnie stosowanych lekach, chorobach współistniejących, czynnikach stylu życia i danych demograficznych. Podczas badania fizykalnego dokonano pomiarów obwodu talii (wartości prawidłowe: ≤102 cm dla mężczyzn i ≤88 cm dla kobiet), BMI i ciśnienia krwi (z nadciśnieniem definiowanym jako ≥130/80 mmHg lub aktualne leczenie przeciwnadciśnieniowe).
Przeprowadzone oceny obejmowały pełną morfologię krwi (CBC), która została wykonana przy użyciu automatycznego analizatora hematologicznego Sysmex XP-300 (Sysmex, Kobe, Japonia), panel metaboliczny i pomiary lipidów, takie jak cholesterol LDL, cholesterol HDL, TG, cholesterol całkowity, ALT, AST i GGT, wszystkie analizowane metodą fotometryczną za pomocą zestawu Beckman na analizatorze Beckman Coulter AU 480 (Beckman Coulter Ireland Inc., O’Callaghans Mills, Irlandia). Dodatkowo, hemoglobina A1c (HbA1c) została określona metodą turbidymetryczną na tym samym analizatorze. Zmierzono poziomy insuliny i glukozy na czczo, aby obliczyć HOMA-IR, który jest obliczany przez pomnożenie insuliny na czczo, określonej przez chemiluminescencyjny test immunologiczny (CLIA) (μU/mL), przez poziom cukru we krwi na czczo zmierzony za pomocą Beckman Coulter AU 480 (mmol/dL), a następnie podzielenie przez 22,5.
Nieinwazyjna ocena włóknienia wykorzystywała różne systemy punktacji: APRI jest obliczany jako [(AST/ULN)/liczba płytek krwi (10^9/L)] × 100, z progiem 0,7 wykazującym 77% czułości i 72% swoistości; indeks FIB-4 jako [Wiek (lata) × AST (U/L)]/[liczba płytek krwi (10^9/L) × √ALT (U/L)] (<1,45 niska, 1,45–3,25 pośrednia, >3,25 wysoka prawdopodobieństwo włóknienia), wskaźnik włóknienia NAFLD (<−1,5 niskie, −1,5 do 0,67 pośrednie, ≥0,67 wysokie prawdopodobieństwo); wskaźnik ryzyka ASCVD na 10 lat (<5% niskie, 5–7,5% graniczne, >7,5–<20% pośrednie, >20% wysokie ryzyko), i wynik FAST (≥0,35 wysokie, ≤0,25 niskie, 0,25–0,35 pośrednie prawdopodobieństwo).
Surowicza interleukina-6 (IL-6) została zmierzona metodą ELISA przy użyciu ludzkiego zestawu ELISA IL-6 (CAT.NO.:[SL1001Hu] (SunLog Biotech Co., Ltd., Hangzhou, Chiny) na czytniku Stat Fax-2100 i płuczce Hydro flex (Tecan Austria, GmbH, Grödig, Austria); TNF-alfa został zmierzony przy użyciu zestawu ELISA TNF-α (CAT.NO.: [SL1761Hu]) (SunLog Biotech Co., Ltd., Hangzhou, Chiny) na czytniku Stat Fax-2100 i płuczce Hydro flex (Tecan Austria, GmbH, Grödig, Austria); a hs-CRP został zmierzony przy użyciu zestawu CRP-hs (Roch Diagnostic GmbH, Mannheim, Niemcy) na analizatorze Cobas pro (Roch Diagnostic GmbH, Mannheim, Niemcy), w oparciu o metodę chemiluminescencyjnego testu immunologicznego (CLIA).
Ultrasonografia jamy brzusznej została wykorzystana do oceny echogeniczności wątroby, hepatomegalii, objawów nadciśnienia wrotnego i zmian ogniskowych. Fibro-Scan Touch 502, wyposażony w sondę XL (Echosens, Paryż, Francja), został użyty do oceny sztywności wątroby. Ponadto, wartości CAP wskazywały <237 dB/m (brak steatozy), 237,0–259,0 dB/m (łagodna), 259,0–291,0 dB/m (umiarkowana) i 291,0–400,0 dB/m (ciężka). Wartości LSM zostały wyznaczone następująco: 7,9 kPa dla F0-F1, 7,9–<8,8 kPa dla F2, 8,8–<11,7 kPa dla F3 i 11,7 kPa dla F4 α.
Po sześciu miesiącach terapii obie grupy zostały poddane ponownej ocenie, w tym ocenie klinicznej, analizom laboratoryjnym, elastografii przejściowej i rekalibracji nieinwazyjnych indeksów włóknienia. Wielkość próby została obliczona na podstawie testu t dla dwóch próbek, aby ocenić wielkość efektu i wymaganą liczbę pacjentów na grupę z poprzedniego badania w oparciu o pomiar hs-CRP. Biorąc pod uwagę, że α = 0,01 i β = 0,01 (co oznacza moc 0,95), wymagana wielkość próby na grupę wynosi 24. Uwzględniając 25% rezygnacji, każda grupa powinna obejmować 30 pacjentów. Ponadto współczynnik d Cohena wynosi 1,269183.
Jak przeprowadzono analizę statystyczną?
Do analizy statystycznej wykorzystano IBM SPSS® Statistics wersja 23 (IBM® Corp., Armonk, NY, USA). Dane liczbowe były reprezentowane przy użyciu średniej i odchylenia standardowego lub, gdy było to właściwe, mediany i zakresu. Częstotliwości i procenty były używane do przekazywania danych jakościowych. Dane były testowane pod kątem normalności za pomocą testu Kołmogorowa-Smirnowa i testu Shapiro-Wilka.
Test chi-kwadrat Pearsona został użyty do zbadania związku między zmiennymi jakościowymi (płeć). Do porównania zmiennych ilościowych między dwiema grupami, albo test t Studenta dla danych o rozkładzie normalnym, w tym hemoglobiny, płytek krwi, białych krwinek i albuminy, wagi, wzrostu, talii, BMI, wieku, albo test Manna-Whitneya (nieparametryczny test t) został zastosowany dla danych o rozkładzie liczbowym, w tym LDL, HDL, TG, cholesterolu całkowitego, ALT, AST, GGT, HOMA-IR, FBG, CAP, FAST, NAFLD, APRI, ASCVD, wyników FIB4, IL-6, TNF-alfa i hs-CRP.
Test Wilcoxona Signed Ranks (nieparametryczny test t dla prób zależnych) został wykorzystany do porównania LDL, HDL, TG, cholesterolu całkowitego, ALT, AST, GGT, HOMA-IR, FBG, CAP, FAST, NAFLD, APRI, ASCVD, wyników FIB4, IL-6, TNF-alfa i hs-CRP w każdej grupie. Test t dla prób zależnych został użyty do porównania poziomów hemoglobiny, płytek krwi, białych krwinek i albuminy w każdej grupie. Te testy zostały wdrożone, aby ocenić spójność dwóch kolejnych pomiarów zmiennych liczbowych.
Ze względu na wielokrotne porównania, wartość p została skorygowana przy użyciu metody Bonferroniego. Wszystkie testy statystyczne były dwustronne, z wartością p mniejszą niż 0,05 uważaną za statystycznie istotną. Porównania wyjściowe ujawniły znaczące różnice w kilku kluczowych zmiennych, w tym TNF-α, wyniku FAST i ALT, pomimo losowego przydziału. Aby rozwiązać te nierówności i zapewnić dokładne oszacowanie efektów leczenia, analiza kowariancji (ANCOVA) została zastosowana do tych wyników.
Czy 24-tygodniowy schemat terapii TMZ zmienia perspektywy leczenia MASLD?
To randomizowane kontrolowane badanie wykazuje, że 24-tygodniowy schemat trimetazydyny, w połączeniu z modyfikacjami stylu życia, znacząco poprawił steatozę wątroby, markery zapalne i profile lipidowe u pacjentów z MASLD, w porównaniu do tych otrzymujących placebo. Te obiecujące wyniki podkreślają potrzebę większych, wieloośrodkowych badań z rozszerzoną obserwacją, aby potwierdzić długoterminową skuteczność, zidentyfikować optymalne dawkowanie i wyjaśnić mechanizmy leżące u podstaw efektów terapeutycznych trimetazydyny w MASLD.
Podsumowanie
Badanie kliniczne przeprowadzone na 60 pacjentach z MASLD wykazało, że 24-tygodniowa terapia trimetazydyną (TMZ) prowadzi do znaczącej poprawy stanu zdrowia pacjentów. TMZ skutecznie zmniejszyła steatozę wątroby i poziom włóknienia, co potwierdzono za pomocą nieinwazyjnych pomiarów, w tym wyników Fibro-Scan i CAP. Zaobserwowano również istotne obniżenie poziomów aminotransferaz w surowicy oraz poprawę parametrów lipidowych, szczególnie w zakresie cholesterolu całkowitego i LDL. Lek wykazał działanie przeciwzapalne, znacząco redukując poziomy TNF-alfa. Wyniki badania sugerują, że TMZ może być wartościową opcją terapeutyczną w leczeniu MASLD, zwłaszcza jako terapia uzupełniająca. Co istotne, podczas badania nie zaobserwowano znaczących efektów ubocznych, co potwierdza bezpieczeństwo stosowania leku. Jednak ze względu na ograniczenia badania, w tym małą wielkość próby i rekrutację z jednego ośrodka, konieczne są dalsze, większe badania wieloośrodkowe z dłuższym okresem obserwacji.
